Televizyon Haberlerinde Gerçeğin Yitimi: Yeniden Üretilen Savaş ve Çatışma Haberlerinin Profesyonel Gazetecilerin Gözüyle Analizi

Modernleşmenin yaklaşık iki yüzyıllık macerasında teknolojik gelişmeler insanın algılarını değiştirmiş, göze ve dolayısıyla görüntüye büyük bir önem atfetmiştir. 19. yüzyıldan itibaren kamusal izleyiciye evirilmesiyle; görmek, eylemde bulunmanın önüne geçmiştir. Etkinliğini kaybeden insan edilgen dönüşmüştür. Jean Baudrillard’ın teorisinden yola çıkarak, bilgi edinme aracı olan haber gerçeklikten yoksun yeni gerçeğe, televizyon stüdyolarında hiper-gerçeklik (hyperreality) olarak inşa edilmektedir. Bunun örneği de stüdyo ortamında artırılmış gerçeklik uygulamalarıyla sunulan haberlerde görülmektedir. “suret artık gerçeğin kopyası değil, ta kendisidir” tezinden hareketle burada tartışılan konu; bizatihi yansıtılmasına odaklanan, politik kararları etkilemesi beklenen haberin, hazırlanmış “oyunlaştırılmış” sunumla, kamuoyunun demokratik hak taleplerinin ifadesi hakkını karşılayabilecek olup, olmamasıdır? Dolayısıyla çalışmada televizyonlardaki “yeniden üretilen” savaş/çatışma haberciliğinin analizine odaklanılmıştır. Artırılmış uygulamaları bahsiyle literatür taraması yapıldığında, çalışmaların genel izleğini tanımlamalar uygulamanın birçok sektöre yaptığı katkılar oluşturmaktadır. Genel aksine, bu çalışma özelinde uygulamaların her sahada müspet ifadesini bulamayacağı varsayımına dayanmakta bunu stüdyoları sunumu üzerine temellendirmektedir. Bu minvalde çatışma/savaş muhabirliğinde uzmanlaşmış gazetecilerle, okur temsilcisiyle, sunucusuyla savaş ortamlarının tanıklığını yapmış akademisyenle derinlemesine mülakatlar yapılarak uygulamalarının izleyicide yaratabileceği etkiler sorgulanmıştır.